7 اسباب بازی برای تنهایی بازی کردن کودک

اسباب بازی برای کودکان مستقل

اینکه از کودکان بخواهید به تنهایی بازی کنند کمی سخت است. تمرکز کودک روی کار خود و درخواست توجه از سوی والدین – رفتارهای عادی – بخشی از رفتار کودکان است؛ آنها از والدین خود درخواست دارند تا ایشان را به نوعی سرگرم کنند. ایجاد برخی قوانین برای منزل خود و تاکید به اجرای آنها مهم است اما سرگرم کردن کودک نیز به همین میزان مهم است. اسباب بازی هایی که مناسب بازی های تک نفره هستند و به کودکان کمک میکنند تا روی یک فعالیت خاص تمرکز کنند، کلید حل مشکل سرگرم کردن کودکان در خانه هستند.

اسباب بازی هایی که روی قوه ی تخیل کودک تمرکز میکنند و به او اجازه میدهند تا مهارت های ذهنی و حرکتی خود را پرورش دهد و برای مدت زمان کوتاهی روی یک موضوع فکر کند، بهترین گزینه های سرگرم کردن کودک زمانی که شما کار دارید، هستند.

اسباب بازی هایی که کودک باید داشته باشد:

      1 – قطار

قطار روی قوه ی تخیل کودک و استعداد مهندسی وی تاثیر میگذارد. این اسباب بازی برای چندین ساعت کودک را درگیر بازی های فکری، جسمی و تخیلی میکند. کودکان در ذهن خود داستانی طراحی میکنند و قطار را میچرخانند و روی تمامی لایه های داستان تمرکز میکنند.

در ذهن داشته باشید که بهتر است اسباب بازی هایی که میتوانند به همراه قطار مورد استفاده قرار بگیرند را نیز تهیه کنید.

    2- لگوهای ساختمان سازی

لگوها و اسباب بازی های مشابه با آن نیز گزینه های خوبی هستند. لگوها به طور همزمان ذهن و جسم را درگیر میکنند. هر لگو که روی دیگری قرار میگیرد امکان ساخت ساختمانی متفاوت را به کودک میدهد. انواع مختلف ست لگو در بازار موجود است.

گزینه های زیادی برای ساختمان سازی در بازار وجود دارند. این اسباب بازی ها کودک را یک جا نشانده و باعث میشوند که دستان کودک پیوسته در حرکت باشند. این اسباب بازی ها برای تقویت خلاقیت بسیار مناسب هستند زیرا به او کمک میکنند که هر آنچه در ذهنش وجود دارد را بسازد.

   3- اسباب بازی های خاله بازی، خانه ی عروسکی و مجسمه های کوچک

تخیل اینجا هم حرف اول را میزند. اسباب بازی هایی مانند شهرهای کوچک، قلعه ها، ایستگاه های آتش نشانی و غیره، خانه های عروسکی و مجسمه های کوچک مانند سرباز های اسباب بازی، حیوانات پلاستیکی و ابرقهرمان ها، هواپیماهای کوچک، ماشین های کوچک و غیره به کودک اجازه ی خیال پردازی و سپس تنهایی بازی کردن با آنها را میدهد.

این اسباب بازی ها کوچک و به اندازه ی دست کودک هستند و اینگونه باعث تقویت عضله های دست کودک نیز میشوند.

کودک میتواند از این اسباب بازی ها در کنار قطار و یا لگوی خود و یا هر وسیله ی دیگری در منزل که فقط برای خود او جذابیت دارد، بهره بگیرد.

    4- لباس های فانتزی عروسکی

اسباب بازی های کوچک کودکان را به دنیای تخیل کوچکی میبرند. اما لباس های فانتزی عروسکی و اسباب بازی های بزرگتر مانند وسایل آشپزخانه و میز کار، به کودکان امکان میدهند تا خودشان نیز وارد دنیای فانتزی تخیلات خویش شوند. اینگونه مهارت های ذهنی و حرکتی ایشان تقویت شده و به همچنین نحوه ی لباس عوض کردن را نیز یاد میگیرند.

    5- پازل، بازی های فکری و بازی های تک نفره

یکی از مهم ترین مزایای این بازی های فکری کمک به تقویت تمرکز کودکان است. حل یک مشکل – چیدن یک پازل برای خردسالان و یا چیدن مکعب روبیک برای کودکان – به جایزه ای ختم میشود. بازی های کامپیوتری نیز همین مزیت را دارا هستند؛ به همچنین مواجهه با دنیای واقعی میتواند جذابیت بازی را دو چندان کند.

     6- ست های هنری

کودکان خلاق هستند. برخی کودکان با ساختمان سازی به کمک لگو این خلاقیت را بروز میدهند، برخی دیگر با داستان سرایی و برخی دیگر از طریق هنر. اگرچه، کارهایی هنری باعث به هم ریختن خانه شده و اینگونه کودک باید تمیز کردن را نیز یاد بگیرد. والدینی که در خانه کار میکنند باید این فعالیت های هنری را به دقت انتخاب کرده و فضای مناسب برای آنها را نیز تعبیه کنند. ست های هنری و کاردستی تمامی وسایل مورد نیاز برای طراحی و ساخت را با خود دارند.

    7 – تبلت

البته که این گزینه آخرین گزینه در لیست ” اسباب بازی هایی که کودک باید داشته باشد” است اما میدانیم که ما باید واقعیت ها را نیز در نظر بگیریم. همانگونه که سرگرم کردن کودکان به بازی های حرکتی مهم است تکنولوژی هم نقش مهمی در زندگی کودک دارد. تبلت میتواند با گزینه های مختلف خود کودک را مدت زیادی سرگرم نگه دارد. اپلیکیشن های آموزشی، خلاقیت و ذهنی زیادی طراحی شده اند. به همچنین بازی ها، پازل ها و فعالیت های هنری نیز موجود هستند.

اگرچه که تبلت فقط یکی از گزینه های سرگرم کردن کودک زمانی که والدین مشغول به کار هستند، میباشد. نشاندن کودکان جلوی یک صفحه ی نمایش برای مدت طولانی – مهم نیست که این صفحه نمایش چه چیزی نشان میدهد – باعث میشود که ایشان نتوانند روی فعالیت های دیگر تمرکز لازم را داشته باشند.